مقام اسم شریف « النور»

بسمِ اللهِ النّور:

وجودی که نور آسمانها و زمین است.

روشنایی دهنده ی عالم هستی. آفاق و انفس.

آفاق را به نور ستارگان و ماه و خورشید؛

و دلها را به نور حقایق

روشن می سازد.

ٌ نُورٌ عَلى‏ نُورٍ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشاء

اسم النور،

یعنی آشکار به نفس. که هرچیز دیگر را آشکار می سازد.

خود روشن و ظاهر است و آنقدر قدرت دارد که هر نقطه ی تاریک و ظلمانی را منور و نورانی کند.

نور

همان وجودی است که ظاهر و باطن موجودات را برایشان آشکار می سازد و نمود آنها را نمایان می کند.

نور

ظلمت درون را به تو می نمایاند.

اگر نور را دیدی،

حرارتش را چنان در خود بگیر تا که ذوبت کند. دل بدان بسپار.

از نار به نور برس.

نور وجودت را بیاب

و نور شو.

تا از قالب ماده و مکان و زمان بدر آیی و اوج بگیری.

سایه